สมเด็จวัดระฆังพิมพ์ใหญ่ยุคต้น

สมเด็จวัดระฆังพิมพ์ใหญ่

พระสมเด็จวัดระฆังองค์นี้ พระพักตร์กลม อกผายนูน ชั้นฐานมีความประสานกลมกลืนและลดหลั่นกันอย่างมีจังหวะ นั่งสมาธิในลักษณะคล้ายพระพุทธรูปสมัยเชียวแสน เจ้าประคุณสมเด็จๆ ท่านคงจะได้สร้างสมเด็จพิมพ์ทรงเจดีย์ ให้มีสมทิสลักษณ์ของพระแก้วมรกตในวัดพระศรีรัตนศาสดาราม

บางทีเมื่อดูที่พระเกศก็แลดูคล้ายเหมือนทรงเกศบัวตูม ทรงพิมพ์ของซุ้มบ่งบอกถึงพิมพ์ของหลวงวิจารณ์ เจียรนัย เมื่อมองเข้าที่องค์พระ ซุ้มทางขวาชิด และข้างซ้ายนั้นห่าง พรระกรรณซ้ายเด่นชัดยาวเกือบถึงไหล่ แขนซ้ายทิ้งดิ่ง และแขนขวาเป็นบ่วง ลักษณะซุ้มดูแลไม่ค่อยเท่ากัน บางจุดล่ำใหญ่บางจุดดูบาง สันนิษฐานว่า พระองค์นี้สร้างในสมัยยุคกลางและบล๊อกที่ทำเป็นบล๊อกไม้ ก่อนที่ท่านเจ้าประคุณฯ จะได้เปลื่อนสมณศักดิ์ คือช่วงก่อนปี ๒๔oo

พระพักต์กลมใหญ่คล้ายเม็ดพริกไท เนื้อหามวลสารดูหนึกนุ่ม เพราะส่วนผสมของกล้วยหอม ดินสอพอง หินศิลาแลงบด คราบสีเหลืองน้ำผึ้ที่เกาะที่ผิว บ่งบอกให้ทราบว่ามีส่วนผสมของน้ำผึ้งและรังผึ้ง พร้อมว่านพุทธคุณต่างๆ หากดูที่ด้านหลังหลังจะเห็นร่องรอยของความผุกร่อน จากวัสดุเน่าเปื่อย  ด้านหน้าแตกลานเป็นเส้นจากในพระออกไปรอบองค์พระแลดูคล้ายวงรัศมี ดูแล้วช่างมีมนต์ขลังและเสนห์ชวนให้หลงใหลในพระสมเด็จแห่งวัดระฆัง