พระกรุวัดเงินคลองเตย พิมพ์พระคง
พระ กรุวัดเงิน คลองเตย นับว่าเป็นพระเครื่องที่ทรงพุทธคุณและได้รับความนิยมอย่างแพร่หลายสำหรับ บรรดานักนิยมสะสมพระเครื่องกรุเก่ามาตั้งแต่อดีต แต่สำหรับ “วัดเงิน” ซึ่งเป็นสถานที่ค้นพบนั้น ณ ปัจจุบันไม่ปรากฏให้เห็นกันแล้ว เนื่อง จากกลายเป็นที่ตั้งของ “การท่าเรือแห่งประเทศไทย” ไปแล้ว ในอดีตบริเวณการท่าเรือแห่งประเทศไทย หรือท่าเรือคลองเตย เคยเป็นที่ตั้งของวัดสำคัญๆ ถึง 3 วัด คือ
1.วัด หน้าพระธาตุ วัดเก่าแก่ซึ่งสร้างมาตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยา ในวัดมีพระเจดีย์องค์ใหญ่บรรจุพระบรมสารีริกธาตุ
2.วัดเงิน หรือวัดหิรัญสีวลี สร้างในสมัยรัตนโกสินทร์ โดยชาวรามัญ ชื่อนายมะซอน และภรรยา
3.วัดทองล่าง หรือวัดโพธิ์ทอง สร้างหลังวัดเงินประมาณ 75-80 ปี โดยนายทองและพระภิกษุรามัญ ต่อมาในปี พ.ศ.2480 ทางรัฐบาลต้องการที่ดินบริเวณดังกล่าวเพื่อสร้างท่าเรือกรุงเทพฯ เนื่องจากเป็นบริเวณที่อยู่ติดแม่น้ำเจ้าพระยาและมีร่องน้ำลึก จึงต้องเวนคืนที่ดินของวัดทั้ง 3 วัด หลังจากนั้นวัดหน้าพระธาตุและวัดทองล่างย้ายไปสร้างใหม่ที่ตำบลบ้านกล้วย และยุบรวมเป็นวัดเดียวกัน ชื่อว่า “วัดธาตุทอง” ปัจจุบันอยู่ตรงเอกมัย เยื้องสถานีขนส่งเอกมัย (สายตะวันออก) ส่วนวัดเงินไม่มีประวัติการโยกย้าย
สำหรับ การค้นพบ “พระกรุวัดเงิน” นั้น หลังจากมีการเวนคืนที่ดินแล้ว จึงรื้อถอนสิ่งก่อสร้างต่างๆ ในวัดทั้งสาม พอเข้ารื้อถอนที่วัดเงินปรากฏว่าพบ “พระเนื้อผง” บรรจุอยู่ในพระเจดีย์หลายๆ องค์ และมีมากมายหลายแบบหลายพิมพ์ทรง อาทิ พิมพ์ป่าเลไลยก์, พิมพ์พระคง, พิมพ์พระสังกัจจายน์มีหู-ไม่มีหู, พิมพ์พระประธาน, พิมพ์เล็บมือสมาธิ-มารวิชัย, พิมพ์หน้าฤๅษี และพิมพ์ซุ้มกอฐานสูง-ฐานเตี้ย ฯลฯ จึงเรียกขานกันว่า “พระกรุวัดเงิน คลองเตย”
ช่วงสงครามอินโดจีนและสงครามโลกครั้งที่ 2 ในยามศึกสงครามผู้คนก็ต่างอาศัยพระเครื่องและวัตถุมงคลต่างๆ เป็นเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจและสร้างขวัญกำลังใจ ปรากฏว่าผู้ที่แขวนหรือสักการะ พระกรุวัดเงิน คลองเตย ไม่ว่าจะเป็นพิมพ์ทรงใดก็ได้ประจักษ์ในพุทธคุณเป็นที่ปรากฏทั้งสิ้น ความนิยมสะสมจึงกว้างขวางขึ้น สนนราคากระเถิบสูงขึ้นมาจน ณ ปัจจุบันบางพิมพ์ถึงหลักหมื่น และหลายๆ หมื่นก็มี โดยเฉพาะพิมพ์ที่สมบูรณ์และพิมพ์ที่ค่อนข้างหายาก จากการพิจารณาเนื้อหามวลสารแล้วสันนิษฐานว่าน่าจะเป็นพระที่สร้างขึ้นในราว สมัยรัชกาลที่ 4 หรือรัชกาลที่ 5
นอกจากนี้ ยังสามารถแบ่งออกเป็น 2 ลักษณะ คือ พระเนื้อแกร่งและพระเนื้อแก่ปูน
“พระเนื้อแกร่ง” จะมีเนื้อมวล สารที่ภาษาวงการพระเรียก “เนื้อจัด” พิจารณาได้ง่าย มีความแกร่ง แน่น และมีความหนึกนุ่ม ผิวขององค์พระจะคล้ายกันมากกับผิวของพระสมเด็จวัดบางขุนพรหมกรุเก่า สังเกตที่ผิวขององค์พระจะปรากฏรอยลานตัวหนอนซึ่งมีขนาดใหญ่-เล็กสลับกันคราบกรุแบบนี้จะมีสีเหลือง บางทีถ้าหนาหน่อยจะเป็นเหมือนฟองอากาศ หรือเรียกกันว่าคราบกรุฟองเต้าหู้ ซึ่งว่ากันว่าเกิดขึ้นมาจากน้ำมันตั้งอิ้วที่เป็นตัวประสาน ขณะที่พระถูกเก็บอยู่ในกรุ มีความร้อน ทำให้น้ำมันระเหยออกมาสู่ผิวภายนอกอย่างรวดเร็วและต่อเนื่องจนเกิดเป็นคราบสีเหลืองคลุมอยู่บนผิวพระโดยทั่ว ในขณะที่ภายในเนื้อแห้งเป็นผงขาวเพราะน้ำมันออกมาหมดแล้ว
ส่วน “พระเนื้อแก่ปูน” เนื้อในขององค์พระจะค่อนข้างขาวจัด การเกาะตัวของเนื้อมวลสารไม่แน่นเหมือนแบบแรกเนื่องจากมีตัวประสานน้อย ลักษณะเนื้อขององค์พระจะร่วนและแห้ง น้ำหนักเบา หลุดร่อนได้ง่าย จึงต้องใช้ความระมัดระวังเป็นพิเศษในการจับต้องหรือสัมผัส และเนื่องจากเป็นพระที่ถูกบรรจุในกรุพระเจดีย์ จึงเป็นพระที่จะมีคราบกรุเกาะตามพื้นผิวขององค์พระ คราบกรุขององค์พระที่อยู่ตอนบนจะมีลักษณะคล้าย “ฟองเต้าหู้” สีเหลืองอมน้ำตาลจับอยู่บนผิว บางองค์มากทั่วทั้งองค์พระ บางองค์จับเป็นบางส่วน และฟองเต้าหู้บางจุดจะปะทุฟูตัว ส่วนองค์พระที่อยู่ใต้ๆ ลงไปจะมีคราบกรุจับน้อยมากบางองค์แทบไม่มีเลย อาจมีคราบดินกรุสีน้ำตาลเป็นขุยจับเป็นหย่อมๆ เท่านั้น หรือมีลักษณะปะทุเป็นเม็ดเล็กๆ ประปราย ถือได้ว่าเป็นพระที่มีผิวสะอาดสะอ้านทีเดียว
นามของวัดว่า “วัดพระเงิน” เป็นมงคลอยู่ในตัว คนที่มีพระวัดเงินมักมีเงินติดตัวไม่ขาดมือ เป็นความเชื่อของนักนิยมสะสมพระเครื่องที่พูดต่อกันมาจนทุกวันนี้ เท่าที่รวบรวมข้อมูลของพระกรุนี้ได้สามารถแยกพิมพ์พระกรุวัดเงินพิมพ์ต่าง ๆ ตามลำดับความนิยมได้ดังนี้
1.พิมพ์พิเศษ ( เปิดโลก ป่าเลไลย์ พระประธาน)
2.พิมพ์สังกัจจายน์ไม่มีหู
3.พิมพ์สังกัจจายน์มีหู
4.พิมพ์หูบายศรีฐานสูง
5.พิมพ์ซุ้มกอฐานเตี้ย มีทั้งพิมพ์แขนกลมและพิมพ์แขนหักศอก
6.พิมพ์พระคง แบ่งออกเป็นพิมพ์หน้าใหญ่หรือหน้าซาลาเปา และพิมพ์หน้าเล็กหรือที่บางท่านเรียกว่างหน้าเทวดา
7.พิมพ์หน้าฤาษี
8.พิมพ์เล็บมือ
รีวิว
ยังไม่มีบทวิจารณ์