เบี้ยแก้ หลวงปู่บุญ วัดกลางบางแก้ว

..หากจะกล่าวถึง  เบี้ยแก้ ซึ่งเป็นเครื่องรางป้องกันคุณไสย หรือสิ่งอัปมงคลต่างๆ และเมตตามหานิยมแล้ว เบี้ยแก้ที่ถือว่าเป็นอันดับหนึ่งของไทยคือ เบี้ยแก้หลวงปู่รอด วัดนายโรง รองลงมาก็คือ เบี้ยแก้หลวงปู่บุญ วัดกลางบางแก้ว ซึ่งชาวบ้านท้องถิ่นจังหวัดนครปฐมและจังหวัดใกล้เคียงนิยมบูชาเบี้ยแก้ของหลวงปู่บุญเป็นอย่างมาก อาจเพราะประสบการณ์จากการบูชาเบี้ยแก้นี้  มาชมเบี้ยแก้หลวงปู่บุญวัดกลางบางแก้ว สภาพที่นำมาให้ชม ถือว่าสวยและดูง่าย ค่านิยมระดับแสนต้นทีเดียว

..มีข้อมูลบันทึกของวัดกลางบางแก้วว่า  วิชาเบี้ยแก้ ของหลวงปู่บุญนั้นเป็นที่ไขว้เขวกันมาก บางคนเข้าใจกันว่า หลวงปู่บุญศึกษาจาก หลวงปู่รอด บางคนก็เข้าใจว่า หลวงปู่บุญและหลวงปู่รอด วัดนายโรงศึกษาจากหลวงปู่แขก ชีปะขาว นอกจากนี้ยังมีตำนานเล่าว่าหลวงปู่บุญได้วิชาจากหลวงปู่แขก วัดบางบำหรุซึ่งได้วิชาเบี้ยแก้จากพวกโจรที่มานอนใต้ถุนกุฏิของท่านได้ยิน พวกโจรคุยกันถึงอานุภาพของปรอทใส่ไว้ในเบี้ย ท่านจึงสนใจขอศึกษาวิชานี้ไว้จากพวกโจร แต่จากเรื่องเล่าลือหลายกระแสนี้ ก็นับว่ามีประโยชน์ในการศึกษาค้นคว้าได้มาก  

..จากข้อมูลพื้นฐานเหล่านี้ พอจะอนุมานได้ว่า การศึกษาวิชาเบี้ยแก้ของหลวงปู่บุญนั้นมีข้อยุติที่ว่า ท่านได้ศึกษามากับพระปลัดทองและพระปลัดปานอาจารย์ ของท่านนั่นเองส่วนเบี้ยแก้ของปู่รอดวัดนายโรงนั้น หลวงปู่รอดท่านก็ได้ศึกษาจากหลวงปู่แขกวัดบางบำหรุ และวิชาเบี้ยแก้ทั้งของหลวงปู่แขก วัดบางบำหรุ พระปลัดทอง วัดกลางบางแก้ว พระปลัดปาน วัดตุ๊กตา นั้นย่อมจะเป็นวิชาที่เหมือนกัน ด้วยทั้งสามท่าน เป็นสหายกันมาก่อน หรืออาจเป็นศิษย์ร่วมสำนักเดียวกันได้ ดังนั้น ลักษณะเบี้ยแก้ ตลอดจนกรรมวิธีการทำของหลวงปู่บุญ และหลวงปู่รอด จึงมีความเหมือนกันมากจนแทบจะแยกไม่ออก นอกจากดูลักษณะการถักหุ้มภายนอกเท่านั้นเอง

..ชื่อเสียงเบี้ยแก้ หลวงปู่บุญ วัดกลางบางแก้วนับว่าเป็นของขลังที่มีชื่อในด้านประสบการณ์และอภินิหารมากอย่างหนึ่ง ในยุคนั้นคนนครชัยศรีถ้าบ้านไหนมีลูกชาย ลูกสาวจำนวนเท่าใด ก็มักจะขอให้หลวงปู่ทำเบี้ยแก้ให้จำนวนเท่ากับบุตรที่มี เพื่อมอบให้ลูกหลานไว้ใช้ ทั้งนี้เพราะเชื่อมั่นในพุทธคุณเบี้ยแก้ ของหลวงปู่บุญมาก และเป็นมงคลวัตถุที่หวงแหนกันไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าเม็ดยาวาสานาหรือยาจินดามณี ซึ่งเป็นยาช่วยชีวิต หากไม่จำเป็นจริง ๆ ก็ไม่ให้กันง่าย ๆ

..การสร้างเบี้ยแก้ของหลวงปู่บุญนั้น ท่านจะทำการปลุกเสกปรอทก่อนและนำปรอทมาบรรจุลงในหอยเบี้ย ตัวหอยเบี้ยต้องนับฟันได้ 32 ซี่ จากนั้นจะนำชันโรงมาปิดปากเบี้ย หลังจากนั้นท่านจะให้ศิษย์นำเบี้ยแก้ไปหุ้มตะกั่ว เมื่อเสร็จแล้วจึงนำกลับมาให้หลวงปู่บุญทำการจารเลขยันต์ พร้อมกับการปลุกเสกอีกครั้ง เมื่อเสร็จทุกขั้นตอนแล้ว หลวงปู่จะมอบให้กับผู้ที่เป็นเจ้าของเบี้ยแก้ นำไปให้ช่างถักเชือก โดยช่างจะถักให้มีห่วงทองแดง 2-3 ห่วงที่ปากเบี้ยทั้ง 2 ด้านและจะทารักซ้ำกันหลายหน และการถักมักจะถักเป็นรอยวนจากด้านล่างขึ้นไปรวมศูนย์ที่ด้านบนหลังเบี้ย
..สังเกตุภายในเนื้อรักจะมีเม็ดแดงเพราะเป็นรักที่นำเข้ามาจากประเทศจีน ปัจจุบันนี้ไม่มีรักสีแดงแล้วเนื่องจากเป็นสินค้าต้องห้ามส่งออกของจีน  และเมื่อหลวงปู่บุญละสังขาร ลูกศิษย์ท่านคือหลวงพ่อเพิ่ม ก็ได้รับวิชาสร้างเบี้ยแก้ต่อจากหลวงปู่บุญและหลวงปู่เจือ ลูกศิษย์หลวงปู่เพิ่ม ก็ได้สืบทอดการสร้างเบี้ยแก้ตามตำราของหลวงปู่บุญต่อมา ทั้งนี้เบี้ยแก้ของหลวงปู่เพิ่มและหลวงปู่เจือ จะลงรักสีดำเท่านั้นเนื่องจากเป็นรักที่ทำในประเทศไทย.